<div class="boxBd">روان گیر. [ رَ ] ( نف مرکب ) روان گیرنده. گیرنده روان. آنکه یا آنچه روان را بستاند. آنکه یا آنچه روح از تن جدا کند. روانستان. جانستان : <br>چه گویی دایه زین پیک روان گیر<br>که ناگه بردلم زد ناوک تیر.<div class="au">( ویس و رامین ).</div>هنوز افتاده بد شاه جهانگیر<br>که خوک او را بزد یشک روان گیر.<div class="au">( ویس و رامین ).</div></div>

روان گیر. [ رَ ] ( نف مرکب ) روان گیرنده. گیرنده روان. آنکه یا آنچه روان را بستاند. آنکه یا آنچه روح از تن جدا کند. روانستان. جانستان : چه گویی دایه زین پیک روان گیر که ناگه بردلم زد ناوک تیر. ( ویس و رامین ). هنوز افتاده بد شاه جهانگیر که خوک او را بزد یشک روان گیر. ( ویس و رامین ).

لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd">روان گیرنده گیرنده روان روانستان</div>

روان گیرنده گیرنده روان روانستان

فرهنگ فارسی

<div class="boxBd">آن که یا آنچه سبب مرگ می شود، گیرندۀ روان، جان ستان.</div>

آن که یا آنچه سبب مرگ می شود، گیرندۀ روان، جان ستان.

روان گیر

فرهنگ فارسی

لغت نامه دهخدا

فرهنگ عمید