( اسم ) جمع راسیه ۱ - ثابتها راسخها . ۲ - کوههای سخت بنیاد .
مسعر بن کدام الرواسی از ائمه کوفیان است و گویند او را بسبب بزرگی سرش بدین نسبت خوانده اند
مسعر بن کدام الرواسی از ائمه کوفیان است و گویند او را بسبب بزرگی سرش بدین نسبت خوانده اند
رواسی
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
رؤاسی. [ رُ آ سی ی ] ( ع ص ) بزرگ سر. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).
رؤاسی. [ رُ آ ] ( ص نسبی ) نسبت است به رؤاس و او حرث بن کلاب بن ربیعةبن عامربن صعصعةبن قیس عیلان است. || نسبت است به رؤاس بن دالان بن سابقة... ( از اللباب فی تهذیب الانساب ).
رؤاسی. [ رُ آ ] ( اِخ ) ابوجعفر محمدبن ابی سارةبن اخی معاذ الهراء الرؤاسی. و او بقول ثعلب نخستین کس است از کوفیان که نحو را وضع کرد و تصانیفی در نحو بدومنسوب است. وی بجهت بزرگی سرش بدین نسبت خوانده شد.( از اللباب فی تهذیب الانساب ). محمدبن ابی سارة نیلی ،مکنی به ابوجعفر. لغوی نحوی کوفی و او اول کس است از کوفیان که کتابی در نحو کرد. و در کتاب سیبویه هر جا «قال الکوفی » گوید مراد همین رؤاسی است و او معاصر خلیل بوده است. و از اوست : کتاب الفیصل. کتاب التصغیر. کتاب معانی القرآن. کتاب الوقف و الابتداء. کتاب الوقف و الابتداء الصغیر. ( از الفهرست ابن ندیم ).
رؤاسی. [ رُ آ ] ( اِخ ) ابوسفیان وکیعبن جراح الرؤاسی ، منسوب به رؤاس حرث. از روات است. از هشام بن عروة و ثوری و شعبه روایت کند و احمدبن حنبل و یحیی بن معین و جز آنها از وی روایت کنند. به سال 129 هَ. ق. متولد شد و به سال 197 یا 198 براه مکه در بیابانی درگذشت. ( از اللباب فی تهذیب الانساب ).
رؤاسی. [ رُ آ ] ( اِخ ) عماربن ابی سلامةبن عبداﷲبن غراربن رؤاس بن دالان. از اصحاب علی ( ع ) بود و با حسین ( ع ) کشته شد. ( از اللباب فی تهذیب الانساب ).
رواسی. [ رَ ] ( ع ص ، اِ ) رواسی من الجبال ؛کوههای محکم و استوار. ( منتهی الارب ). کوههای استوار. ( ترجمان القرآن ترتیب عادل بن علی ). کوههای پابرجا و استوار. ( از اقرب الموارد ). الجبال الرواسی ؛ کوههای پابرجا. ( از معجم متن اللغة ). راسیات. ( منتهی الارب ) ( معجم متن اللغة ). رجوع به راسیات شود : هو الذی مَدَّ الارض و جعل فیها رواسی. ( قرآن 3/13 ).
رواسی. [ رَوْ وا ] ( ص نسبی ) نسبت است به رواس و رأس و صحیح آن با همزه ( رأاس ) است نه با واو و اصحاب حدیث آن رابا «واو» ذکر کنند. ( از اللباب فی تهذیب الانساب ).
رواسی. [ رَوْ وا ] ( اِخ ) ابوالفتیان عمربن ابی الحسن عبدالکریم بن سعدویه دهستانی رواسی. از حفاظ حدیث است. وی به سال 503 هَ.ق. در سرخس درگذشت. ( از اللباب فی تهذیب الانساب ).
رؤاسی. [ رُ آ ] ( ص نسبی ) نسبت است به رؤاس و او حرث بن کلاب بن ربیعةبن عامربن صعصعةبن قیس عیلان است. || نسبت است به رؤاس بن دالان بن سابقة... ( از اللباب فی تهذیب الانساب ).
رؤاسی. [ رُ آ ] ( اِخ ) ابوجعفر محمدبن ابی سارةبن اخی معاذ الهراء الرؤاسی. و او بقول ثعلب نخستین کس است از کوفیان که نحو را وضع کرد و تصانیفی در نحو بدومنسوب است. وی بجهت بزرگی سرش بدین نسبت خوانده شد.( از اللباب فی تهذیب الانساب ). محمدبن ابی سارة نیلی ،مکنی به ابوجعفر. لغوی نحوی کوفی و او اول کس است از کوفیان که کتابی در نحو کرد. و در کتاب سیبویه هر جا «قال الکوفی » گوید مراد همین رؤاسی است و او معاصر خلیل بوده است. و از اوست : کتاب الفیصل. کتاب التصغیر. کتاب معانی القرآن. کتاب الوقف و الابتداء. کتاب الوقف و الابتداء الصغیر. ( از الفهرست ابن ندیم ).
رؤاسی. [ رُ آ ] ( اِخ ) ابوسفیان وکیعبن جراح الرؤاسی ، منسوب به رؤاس حرث. از روات است. از هشام بن عروة و ثوری و شعبه روایت کند و احمدبن حنبل و یحیی بن معین و جز آنها از وی روایت کنند. به سال 129 هَ. ق. متولد شد و به سال 197 یا 198 براه مکه در بیابانی درگذشت. ( از اللباب فی تهذیب الانساب ).
رؤاسی. [ رُ آ ] ( اِخ ) عماربن ابی سلامةبن عبداﷲبن غراربن رؤاس بن دالان. از اصحاب علی ( ع ) بود و با حسین ( ع ) کشته شد. ( از اللباب فی تهذیب الانساب ).
رواسی. [ رَ ] ( ع ص ، اِ ) رواسی من الجبال ؛کوههای محکم و استوار. ( منتهی الارب ). کوههای استوار. ( ترجمان القرآن ترتیب عادل بن علی ). کوههای پابرجا و استوار. ( از اقرب الموارد ). الجبال الرواسی ؛ کوههای پابرجا. ( از معجم متن اللغة ). راسیات. ( منتهی الارب ) ( معجم متن اللغة ). رجوع به راسیات شود : هو الذی مَدَّ الارض و جعل فیها رواسی. ( قرآن 3/13 ).
رواسی. [ رَوْ وا ] ( ص نسبی ) نسبت است به رواس و رأس و صحیح آن با همزه ( رأاس ) است نه با واو و اصحاب حدیث آن رابا «واو» ذکر کنند. ( از اللباب فی تهذیب الانساب ).
رواسی. [ رَوْ وا ] ( اِخ ) ابوالفتیان عمربن ابی الحسن عبدالکریم بن سعدویه دهستانی رواسی. از حفاظ حدیث است. وی به سال 503 هَ.ق. در سرخس درگذشت. ( از اللباب فی تهذیب الانساب ).
رواسی . [ رَ ] (ع ص ، اِ) رواسی من الجبال ؛کوههای محکم و استوار. (منتهی الارب ). کوههای استوار. (ترجمان القرآن ترتیب عادل بن علی ). کوههای پابرجا و استوار. (از اقرب الموارد). الجبال الرواسی ؛ کوههای پابرجا. (از معجم متن اللغة). راسیات . (منتهی الارب ) (معجم متن اللغة). رجوع به راسیات شود : هو الذی مَدَّ الارض و جعل فیها رواسی . (قرآن 3/13).
رواسی . [ رَوْ وا ] (اِخ ) ابوالفتیان عمربن ابی الحسن عبدالکریم بن سعدویه دهستانی رواسی . از حفاظ حدیث است . وی به سال 503 هَ .ق . در سرخس درگذشت . (از اللباب فی تهذیب الانساب ).
رواسی . [ رَوْ وا ] (اِخ ) مسعربن کدام الرواسی . ازائمه ٔ کوفیان است و گویند او را به سبب بزرگی سرش بدین نسبت خوانده اند. (از اللباب فی تهذیب الانساب ).
رواسی . [ رَوْ وا ] (ص نسبی ) نسبت است به رواس و رأس و صحیح آن با همزه (رأاس ) است نه با واو و اصحاب حدیث آن رابا «واو» ذکر کنند. (از اللباب فی تهذیب الانساب ).
فرهنگ عمید
کوه های بلند و پابرجا، کوه های استوار.
دانشنامه اسلامی
[ویکی الکتاب] معنی رَوَاسِیَ: ثابتها و استواران(رواسی جمع راسیه و از ماده رسی و به معنای ثابت و برقرار است ، و مراد از آن در اینجا کوهها هستند که در جایگاه خود ثابت و استوارند )
ریشه کلمه:
رسو (۱۴ بار)
«رَواسِی» جمع «راسیه» به معنای ثابت و پا بر جاست لذا به معنای کوه های سخت و پا بر جا آمده است و از آنجا که این گونه کوه ها از ریشه با هم پیوند دارند، ممکن است اشاره به این پیوستگی باشد. و از نظر علمی ثابت شده که این به هم پیوستگیِ ریشه ای کوه ها، اثر عمیقی در جلوگیری از لرزش های زمین دارد.
ریشه کلمه:
رسو (۱۴ بار)
«رَواسِی» جمع «راسیه» به معنای ثابت و پا بر جاست لذا به معنای کوه های سخت و پا بر جا آمده است و از آنجا که این گونه کوه ها از ریشه با هم پیوند دارند، ممکن است اشاره به این پیوستگی باشد. و از نظر علمی ثابت شده که این به هم پیوستگیِ ریشه ای کوه ها، اثر عمیقی در جلوگیری از لرزش های زمین دارد.
wikialkb: رَوَاسِی
کلمات دیگر: