بدمذهب

( صفت ) بد کیش بد دین ملحد .

بدمذهب. [ ب َ م َ هََ ] ( ص مرکب ) بدکیش و بدآیین و بددین و ملحد و بت پرست. ( از ناظم الاطباء ). زندیق. ( زمخشری ) :
گیتی از بدمذهبان خالی شد و آسوده گشت
تا تو رسم نیک تر آوردی اندر روزگار.بدین دولت جهان خالی شد از کفار بد مذهب
بدین دولت خلیفه بازگسترده ست شادروان.بدین دولت همی باشد دل بدمذهبان غمگین
بدین دولت همی گردد روان مصطفی شادان.

۱. [عامیانه، مجاز] هنگام خشم دربارۀ کسی یا چیزی گفته می شود.
۲. [قدیمی] بدکیش، کافر، بی اعتقاد.