کلمه جو
صفحه اصلی

جهان پناه

فرهنگ فارسی

پناه جهان

لغت نامه دهخدا

جهان پناه. [ ج َ هام ْ پ َ ] ( ص مرکب ) پناه جهان. ( آنندراج ) :
شاها ملکا جهان پناها
یک شاه نه بل هزار شاها.
نظامی.
شاه جهان پناه سایه کردگار.( گلستان ). شاهزاده را ببارگاه جهان پناه رسانید. ( حبیب السیر ).

فرهنگ عمید

ملجٲ و پناهگاه مردم جهان: پادشاه جهان پناه.

دانشنامه عمومی

مختصات: ۲۸°۳۱′۱۶″شمالی ۷۷°۱۴′۴۶″شرقی / ۲۸٫۵۲۱°شمالی ۷۷٫۲۴۶°شرقی / 28.521; 77.246
جهان پناه چهارمین شهر قرون وسطایی بود که با هم شهر دهلی در هند را تشکیل می دادند.
جهان پناه در سال ۱۳۲۶-۱۳۲۷ توسط محمد بن تغلق (۱۳۲۱-۱۳۵۱)، سلطان دهلی، بنیاد شد. برای مقابله با تهدید مداوم مغولان، تغلق شهر جهان پناه را با برج و بارو ساخت و قلعه علی آباد که در سده ۱۴ احداث شده بود و هم چنین همه بناهای بین قلعه رای پیتورا و دژ سیری را در محوطه آن گنجاند.
دهلی از چهار شهر تشکیل می شد که در مجاورت هم و متصل به هم قرار گرفته، یکی را به همین نام دهلی می خوانند که از بنای هندویان و قسمت قدیمی شهر است. قسمت دیگر شهر را سیری می نامیدند که دارالخلاقه نیز خوانده می شد. قسمت سوم را تغلق آباد می نامیدند و آن را سلطان تغلق پدر پادشاه هند ساخته. قسمت چهارم دهلی جهان پناه نام دارد که ویژه سکونت محمدشاه سلطان هند بود. این قسمت را محمدشاه خود بنا کرده و خیال داشت هر چهار شهر را درون باروی یگانه ای قرار دهد و بخشی از این بارو را نیز ساخت لیکن چون هزینه های آن زیاد شده از تکمیل آن خودداری کرد. در همین اوان، پایتخت به دولت آباد انتقال یافت و استحکامات دفاعی در آنجا ساخته شد.


کلمات دیگر: