کش کشان

آهسته براه بردن و کشیدن : ( کش کشانش آورید ند آن طرف او فغان بر داشت در تشنیع وتف ) . ( مثنوی )

کشکشان. [ ک َ / ک ِ ک َ / ک ِ ] ( ق مرکب )مخفف کشان کشان است که کنایه از آهسته و به تأنی براه رفتن و براه بردن است. ( از آنندراج ) ( از جهانگیری ) ( از برهان ). || در حال کشیدن ممتد. کشانیدن بالاستمرار. رجوع به کشان کشان شود :
بمن نگر که مرا یار امتحانهاکرد
به حیله کرد مرا کشکشان به گلزاری.دست عشق آمد گریبانم گرفت
دست دیگر رشته جانم گرفت
کشکشانم برد تا درگاه دوست
در دلم بنشست و ایمانم گرفت.

در حالت کشیدن، کشان کشان: کش کشانش آوریدند آن طرف / او فغان برداشت در تشنیع و تَف (مولوی: ۴۵۸ ).