بدمهری

۱ - نامهربانی بی محبتی . ۲ - بد اندیشی بد خواهی .

بدمهری. [ ب َ م ِ ] ( حامص مرکب ) نامهربانی. بدخواهی. ( ناظم الاطباء ). سردمهری. ( آنندراج ). بی مهری.( از ولف ). صفت بدمهر. ( یادداشت مؤلف ) :
به بدمهری من روانم مسوز
به من بازبخش و دلم برفروز.بریده چو طبع مؤمن از مرتد
از بددلی و بدی و بدمهری.یک چند کنون لباس بدمهری
از دلت همی بباید آهختن.دل نرم را سخت کردی چو سنگ
به بدمهری اندر زدی هر دو چنگ.تو بدین خوبی و پریچهری
خو چرا کرده ای به بدمهری.زمانه با تو چه دعوی کند به بدمهری
سپهر با تو چه پهلو زند به غدّاری.هنوز با همه بدعهدیت دعا گویم
هنوز با همه بدمهریت طلبکارم.- بدمهری کردن ؛ نامهربانی کردن. بدخویی کردن :
با عروسی بدین پریچهری
نکند هیچ مرد بدمهری.خاطرم نگذاشت یک ساعت که بدمهری کنم
گر چه دانستم که پاک از خاطرم بگذاشتی.

۱. نامهربانی.
۲. بدخواهی.