مؤسسه عالی بانکداری ایران در سال ۱۳۴۲ توسط بانک های مرکزی، ملی و سپه تأسیس شد. دانشجویان این مؤسسه پس از سه سال به اخذ پایه لیسانس در علوم بانکی که مورد تأیید وزارت علوم و آموزش عالی بوده است، دست می یافتند. مؤسسه علوم بانکی ایران در سال ۱۳۵۸ در دانشگاه علامه طباطبائی ادغام شد و به فعالیت خود ادامه داد.
وبگاه رسمی
یکی از دلایل بازگشایی مؤسسه، قانون گذاری «عملیات بانکی بدون ربا» توسط مجلس در شهریور ۱۳۶۲ بود. در اسفند ۱۳۶۴ این مؤسسه با نام «مرکز آموزش بانکداری» کار دوباره خود را آغاز کرد. پس از تصویب اساسنامه «مرکز آموزش بانکداری» چند سال بعد نام آن با تأیید هیئت امناء دوباره به «مؤسسه عالی بانکداری» تغییر پیدا کرد.
تا سال ۱۳۹۱، پذیرش دانشجو در مؤسسه عالی بانکداری ایران تنها از میان داوطلبان داخلی شبکه بانکی امکان پذیر بود؛ ولی بر اساس تصمیم اتخاذ شده در اردیبهشت ۱۳۹۲ مقرر شد که این مؤسسه از طریق سازمان سنجش، دانشجو بپذیرد.
وبگاه رسمی
یکی از دلایل بازگشایی مؤسسه، قانون گذاری «عملیات بانکی بدون ربا» توسط مجلس در شهریور ۱۳۶۲ بود. در اسفند ۱۳۶۴ این مؤسسه با نام «مرکز آموزش بانکداری» کار دوباره خود را آغاز کرد. پس از تصویب اساسنامه «مرکز آموزش بانکداری» چند سال بعد نام آن با تأیید هیئت امناء دوباره به «مؤسسه عالی بانکداری» تغییر پیدا کرد.
تا سال ۱۳۹۱، پذیرش دانشجو در مؤسسه عالی بانکداری ایران تنها از میان داوطلبان داخلی شبکه بانکی امکان پذیر بود؛ ولی بر اساس تصمیم اتخاذ شده در اردیبهشت ۱۳۹۲ مقرر شد که این مؤسسه از طریق سازمان سنجش، دانشجو بپذیرد.