مؤسسه اموزش عالی بهائی

مؤسسه آموزش عالی بهائی. موسسه آموزش عالی بهایی (B.I.H.E. (Bahá'í Institute for Higher Education یک دانشگاه غیر رسمی در ایران است که در سال ۱۳۶۶ توسط جامعه بهائیان ایران به منظور فراهم آوردن امکان ادامهٔ تحصیل برای بهائیان که از حق تحصیل در دانشگاه ها توسط دولت جمهوری اسلامی ایران محروم شده بودند تأسیس گشت. در حال حاضر این دانشگاه با کادر علمی در داخل و خارج از کشور امکان ادامهٔ تحصیل در ۳۸ رشته در مقاطع کاردانی، کارشناسی و کارشناسی ارشد را برای دانشجویانش فراهم می آورد. بیش از ۸۰ دانشگاه در سراسر دنیا مدرک دانشگاه علمی آزاد را معتبر محسوب می کنند و فارغ التحصیلان آن را در مقاطع کارشناسی ارشد و دکترای خود پذیرش کرده اند. به رغم آزار و اذیت گسترده از جمله هجوم و یوروش به اماکن مرتبط به این مؤسسه، دستگیری و حبس برخی اعضای کادر علمی و اداری آن و همچنین ضبط تجهیزات آموزشی، دانشگاه علمی توانسته است به کار خود ادامه دهد. از این دانشگاه به دفعات به عنوان نمونهٔ موفقی از استقامت سازنده و پاسخی صلح آمیز و عاری از خشونت به ظلم و ستم یاد شده است.
حسابداری
عمران
کامپیوتر
آموزش پیش دبستانی
تکنولوژی کشاورزی
جامعهٔ بهائی ایران از ابتدای شکل گیری با انواع مختلف آزار و اذیت از جمله سانسور و تبلیغات بهائی ستیزانه، محرومیت های اجتماعی، محرومیت های تحصیلی و شغلی، توقیف اموال، تخریب اماکن دینی، بازداشت و حبس، شکنجه و آزار و اذیت های جسمی و روانی، اعدام، آدم ربایی، و تهدید به مرگ مواجه بوده است. انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ باعث افزایش آزار و اذیت ها علیه بهائیان ایران شد و از آن پس آنان که بزرگ ترین اقلیت دینی کشور هستند در معرض حملات و سرکوب گسترده از جانب حکومت قرار گرفتند. در نتیجهٔ این آزار و اذیت های مداوم تا حال بیش از ۲۰۰ بهائی کشته شده اند. بالغ بر هزاران بهائی زندانی شده اند، شغل خود را از دست داده اند، از دریافت حقوق و مزایای بازنشستگی محروم مانده اند، از مدارس و دانشگاه ها اخراج شده اند، اموال و املاکشان توقیف و قبرستان هایشان تخریب شده است. آزار و اذیت بهائیان ایران پس از انقلاب اسلامی اکنون در دههٔ چهارم خود ادامه دارد. بان کی مون، دبیر کل سازمان ملل متحد، در سپتامبر ۲۰۱۶، در گزارش خود پیرامون وضعیت حقوق بشر در ایران، بهائیان را به عنوان «ستم دیده ترین اقلیت مذهبی» این کشور توصیف کرد.
محرومیت از حق تحصیل یکی از روش هایی است که دولت ایران برای مقابله با بسیاری از آنانی که عقیدهٔ آن ها را برنمی تابد استفاده می کند، اما بهائیان تنها گروهی هستند که به طور مداوم و فراگیر از این نظر مورد تبعیض قرار می گیرند. محرومیت تحصیلی بهائیان بخشی از تلاش های دولت ایران برای سرکوب این جامعه است. اندکی پس از انقلاب اسلامی سال ۱۳۵۷ تعداد بسیاری از دانش آموزان بهائی در تمامی مقاطع تحصیلی از ابتدائی تا دانشگاه از تحصیل محروم شدند. در سال های بعد در واکنش به فشارهای بین المللی، دانش آموزان مقطع ابتدایی و متوسطه اجازه ثبت نام دوباره یافتند اما محرومیت جوانان بهائی از ورود به دانشگاه های خصوصی و عمومی کشور همچنان ادامه دارد و بهائیان نمی توانند در دانشگاه ها ثبت نام کنند و در صورت ثبت نام باید اخراج گردند.
مصوبه ای که دانش آموزان بهائی را از ورود به دانشگاه های دولتی منع می کند در سال ۱۳۵۹ (۱۹۸۱) صادر شد. در آن سال دانشگاه ها سیستم جدیدی برای پذیرش دانشجو اتخاذ کردند که بنا بر آن تنها دانش آموزانی که به یکی از ادیان رسمی قانون اساسی ایران معتقد بودند اجازه ورود به دانشگاه داشتند.