اختلال شخصیت

اختلالات شخصیت عبارتند از مجموعه اختلال های روان شناختی که ویژگی اصلی آن ها رفتارهای خشک و غیرقابل انعطاف است. این رفتارها به اشخاص آسیب می رساند، چون مانع سازگاری آن ها با الزام های زندگی روزانه می شود و روابط آن ها را با دیگران مختل می سازد.
پارانوئید
اسکیزوئید
اسکیزوتایپال
شخصیت، بیانگر آن دسته از ویژگی های فردی است که شامل الگوهای ثابت فکری، عاطفی و رفتاری است (پروین، جان، ۲۰۰۱، ص۳). این تعریف بیانگر آن دسته از ویژگی های فردی با ثبات چه در زمینهٔ فکری، رفتاری یا عاطفی است.
اختلال یا نابهنجاری بر اساس چهار خصیصه تعریف شده است که عبارتند از:
اشخاصی که به اختلال های شخصیتی دچار هستند، صفات شخصیتی ناسازگارانه دارند و این صفت ها آن قدر ژرف و عمیق حکاکی شده اند که در برابر هرگونه تغییر و دگرگونی مقاومت می کنند. در بیشتر مواقع این اشخاص گمان می کنند دیگران باید تغییر کنند تا با آن ها مطابقت داشته باشند و نه بر عکس. اشخاص مبتلا به اختلال های شخصیت خود و دنیا را به گونه ای تفسیر می کنند که برایشان به شدت ناراحت کننده است یا توانایی آن ها را برای زندگی عادی از بین می برد. تجربه های ناسازگارانهٔ آن ها از خودشان و دنیا از کودکی و نوجوانی آغاز می شود و به تدریج و در همه جا بر زندگی شان تأثیر می گذارد. اختلال های شخصیت، انواع مختلف دارد و اندیشه، احساسات، و رفتارهای مورد تجربهٔ شخص بسته به نوع اختلال شخصیت می تواند متفاوت باشد.شخصیت می تواند سازگار یا ناسازگار باشد و این ارتباط نزدیکی با «انعطاف پذیری» دارد. اختلال شخصیت یعنی «رفتارهای ناسازگار و انعطاف ناپذیر در برخورد با محیط و موقعیت ها»