مشخصه بیماران مبتلا به اختلال شخصیت بدگمان ( پارانوئید به انگلیسی:(Paranoid personality disorder (PPD)، شکاکیت و بی اعتمادی دیرپا به همه افراد است. مسئولیت این احساسات از نظر آن ها نه به عهده خود آنها، که بر دوش دیگران است. این بیماران اغلب متخاصم، تحریک پذیر و خشمگین اند. افراد متعصب و جزم اندیش، کسانی که مدارکی دال بر تخلف دیگران از قانون جمع می کنند، افرادی که به همسر خود سوءظن دارند، و اشخاص بدعنقی که اهل دعوا و مرافعه اند، اغلب دچار اختلال شخصیت پارانوئید هستند. از آنجایی که تنها اندیشه های شخص پارانوید تحت تأثیر این بیماری قرار می گیرند، فرد مبتلا به این اختلال معمولاً می تواند زندگی روزمره خود را پیش ببرد اما زندگی آن ها ممکن است محدود و منزوی باشد.
پارانویا
اختلال شخصیت
میزان شیوع اختلال شخصیت پارانوئید ٥/. تا ٢.٥ درصد از جمعیت عمومی است. اینگونه بیماران تقریباً هیچ وقت خودشان به جستجوی درمان برنمی آیند و اگر هم صاحبکار یا همسرشان آن ها را برای درمان ارجاع کند، اغلب می توانند رنجیدگی خود را پنهان کنند. در بستگان بیمار مبتلا به اسکیزوفرنی، میزان بروز اختلال شخصیت پارانوئید بیشتر از افراد گروه شاهد است. این اختلال در مردان شایع تر از زنهاست و به نظر نمی رسد الگویی خانوادگی داشته باشد. میزان بروز آن در همجنس گراها، برخلاف آنچه قبلاً پنداشته می شد، بیشتر از معمول نیست ولی اعتقاد بر این است که در گروه های اقلیت، مهاجران، سالمندان و ناشنوایان بیشتر از جمعیت عمومی است.
بیماران دچار اختلال شخصیت پارانوئید ممکن است در حین معاینه روانپزشکی، رسمی به نظر برسند و از اینکه آن ها را مجبور کرده اند که از روانپزشک کمک بگیرند، ناراحت باشند. تنش عضلانی، ناتوانی از آسوده بودن و منبسط کردن عضلات خود، و نیاز به کاویدن محیط برای یافتن سرنخ هایی در آن، ممکن است در این بیماران دیده شود. حالت عاطفی بیمار اغلب جدی و غیر مطایبه آمیز است. برخی از پیش فرض های آن ها در بحث ها و جدال هایشان ممکن است غلط باشد، اما تکلمشان منطقی و متضمن مقصود است. در محتوای فکر آن ها شواهدی از فرافکنی، پیش داوری و گاه افکار انتساب به خود دیده می شود.
الف) بی اعتمادی و شکاکیتی نافذ و فراگیر نسبت به دیگران به طوری که انگیزه های افراد را شرارت آمیز تلقی کند. این حالت باید از اوایل بزرگسالی شروع شده باشد و در زمینه های مختلف به چشم بخورد، که علامت اش وجود حداقل چهار تا از موارد زیر است:
پارانویا
اختلال شخصیت
میزان شیوع اختلال شخصیت پارانوئید ٥/. تا ٢.٥ درصد از جمعیت عمومی است. اینگونه بیماران تقریباً هیچ وقت خودشان به جستجوی درمان برنمی آیند و اگر هم صاحبکار یا همسرشان آن ها را برای درمان ارجاع کند، اغلب می توانند رنجیدگی خود را پنهان کنند. در بستگان بیمار مبتلا به اسکیزوفرنی، میزان بروز اختلال شخصیت پارانوئید بیشتر از افراد گروه شاهد است. این اختلال در مردان شایع تر از زنهاست و به نظر نمی رسد الگویی خانوادگی داشته باشد. میزان بروز آن در همجنس گراها، برخلاف آنچه قبلاً پنداشته می شد، بیشتر از معمول نیست ولی اعتقاد بر این است که در گروه های اقلیت، مهاجران، سالمندان و ناشنوایان بیشتر از جمعیت عمومی است.
بیماران دچار اختلال شخصیت پارانوئید ممکن است در حین معاینه روانپزشکی، رسمی به نظر برسند و از اینکه آن ها را مجبور کرده اند که از روانپزشک کمک بگیرند، ناراحت باشند. تنش عضلانی، ناتوانی از آسوده بودن و منبسط کردن عضلات خود، و نیاز به کاویدن محیط برای یافتن سرنخ هایی در آن، ممکن است در این بیماران دیده شود. حالت عاطفی بیمار اغلب جدی و غیر مطایبه آمیز است. برخی از پیش فرض های آن ها در بحث ها و جدال هایشان ممکن است غلط باشد، اما تکلمشان منطقی و متضمن مقصود است. در محتوای فکر آن ها شواهدی از فرافکنی، پیش داوری و گاه افکار انتساب به خود دیده می شود.
الف) بی اعتمادی و شکاکیتی نافذ و فراگیر نسبت به دیگران به طوری که انگیزه های افراد را شرارت آمیز تلقی کند. این حالت باید از اوایل بزرگسالی شروع شده باشد و در زمینه های مختلف به چشم بخورد، که علامت اش وجود حداقل چهار تا از موارد زیر است:
wiki: اختلال شخصیت پارانوئید