ریشه هوایی

ریشه هوایی به ریشه هایی می گویند که بالاتر از سطح زمین قرار دارند و در بیشتر اوقات به صورت عارضی و نابه جا پدید می آیند؛ یعنی ریشه ای محسوب می گردند که به غیر از موقعیت طبیعی می روید. این ریشه های در گیاهان گوناگونی دیده شده اند؛ از جمله آن می توان به گیاه های هوایی مثل ارکیده ها، درختان باتلاقی استوایی مثل مانگرو، درختان انجیر هندی و گیاهان بالارونده مثل پاپیتال و پیچک سمی، اشاره کرد.
حرا
انجیر معابد
ارکیده آبی
ریشه ای تکیه ای (به انگلیسی: Prop root) رایج ترین نوع است که برای مثال می توان آن را در درختان انجیر هندی (بانیان) دید. این ها زندگی خود را به عنوان یک گیاه هوایی روی تاج درخت دیگر آغاز می کنند و ریشه هایشان شروع به پیچیدن دور ساقه میزبان می کند. بعد از رسیدن ریشه ها به زمین، سرعت رشد این گیاهان افزایش می یابد.
ریشه تنفسی یا پنوماتوفور (به انگلیسی: Pneumatophore) در گیاهان آبزی وجود دارد. ساختار پنوماتوفور از آب خارجی می شود و تنفس لازم ریشه ای را برای گونه های مانگرو را فراهم می کند.
ریشه مکنده هوایی یا هاستوریوم هوایی در گیاهان انگلی وجود دارد و به صورت اندام مکنده است. این گیاهان به میزبان خود می چسبند و ریشه را از طریق سطح به میزبان وارد می کنند. مثالی از ریشه هوایی مکنده را می توان در سرده دارواش یافت.

ریشۀ هوایی (prop root)
ریشۀ تغییرشکل یافته ای که از قسمت پایینی ساقه یا تنۀ گیاه حاصل می شود، رو به پایین رشد می کند، و گیاه را مستحکم تر می سازد. ریشۀ هوایی در برخی گیاهان چوبی، مانند مانگروها، متداول است و در برخی از گیاهان علفی، مانند ذرت، نیز دیده می شود. ریشۀ حایلنوعی ریشۀ هوایی است که در قاعدۀ تنۀ درختان یافت می شود و در گوشۀ فوقانی خود پهن می شود و حایلی سه گوش تشکیل می دهد. ریشۀ حایل در درختان گرمسیری متداول است.