دریا زدگی

تقریباً هر انسانی مستعد بیماری حرکت (دریا زدگی) است. به صورت عمومی، جمعیت را می توان به سه بخش تقسیم نمود، یک سوم که بسیار مستعد دریا زدگی هستند، یک سوم که تنها در شرایط موجی دریا پاسخ می دهند و یک سوم تنها در شرایط انتهایی و بسیار شدید، دچار دریا زدگی می شوند. هر چند هر فردی با داشتن سیستم کارآمد طبیعی حلزون گوش، مستعد این بیماری است ولی افرادی که کاملاً ناشنوا بوده و سیستم حلزونی گوش آن ها پاسخ نمی دهد، ایمن هستند.
غواصان در دو شرایط دچار دریازدگی می شوند؛ نخست زمانی که در قایق هستند و به سوی مکان غوص می روند و دوم زمانی که در آب هستند و به ویژه اگر به قایق متصل باشند (برای مثال در هنگام برداشت فشار).
معمولاً اولین نشانة دریا زدگی، رنگ پریدگی است. گهگاهی نیز این نشانه با سیمای برافروختگی، پیشگام می‎گردد. این نشانه با خمیازه کشیدن، بی قراری و عرق سرد که اغلب بر روی پیشانی و لب بالا دیده می شود ادامه می یابد. بی حالی، تهوع و استفراغ به سوی خستگی مفرط (prostration)، دی هیدراسیون و اختلالات اسید و باز و الکترولیتی ادامه می‎یابد. هنگام سیر در این روند، اغلب افت و خیزی در علائم، به ویژه پیش از وقوع قطعی استفراغ مشاهده می گردد.