شیر خور شیر خوار
شیر خورده
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
شیرخورده. [ خوَرْ / خُرْ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) نعت مفعولی از شیر خوردن. بچه ای که شیر از پستان مکیده است.
- شیرپاک خورده ؛ طعنی قَدْح آمیز. ( یادداشت مؤلف ).
- شیرپاک خورده ؛ طعنی قَدْح آمیز. ( یادداشت مؤلف ).
کلمات دیگر: