آنکه در کمین می نشیند . کمین گر
کمین ور
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
کمین ور. [ ک َ وَ ] ( ص مرکب ) آنکه در کمین می نشیند. کمین گر.( ناظم الاطباء، ذیل کمین گر ). کمین کننده :
طلایه به پیش اندرون چون قباد
کمین ور چو گرد تلیمان نژاد.
طلایه به پیش اندرون چون قباد
کمین ور چو گرد تلیمان نژاد.
فردوسی ( شاهنامه چ دبیرسیاقی ج 1 ص 96 ).
کلمات دیگر: