گوینده قائل جمع قول
قوول
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
قؤول. [ ق ُ ئو ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ قائل. ( اقرب الموارد ). رجوع به قائل شود.
قؤول. [ ق َ ئو ] ( ع ص ) گوینده. ( منتهی الارب ). قائل. ج ، قُوُل. ( اقرب الموارد ). رجوع به قائل شود.
قؤول. [ ق َ ئو ] ( ع ص ) گوینده. ( منتهی الارب ). قائل. ج ، قُوُل. ( اقرب الموارد ). رجوع به قائل شود.
کلمات دیگر: