نقطه گاه . محل توجه مردم و مرکز هر چیز
نقطه گه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
نقطه گه. [ ن ُ طَ / طِ گ َه ْ ] ( اِ مرکب ) نقطه گاه. محل توجه مردم و مرکز هرچیز :
نقطه گه خانه رحمت توئی
خامه بر نقطه زحمت توئی.
نقطه گه خانه رحمت توئی
خامه بر نقطه زحمت توئی.
نظامی.
کلمات دیگر: