محمد ابن محمد لوحی حسینی موسوی سبزواری اصفهانی ملقب به مطهر و معروف به نقیبی از علمای امامی. قرن یازدهم است . او ارست : کفایه المهتدی فی احوال المهدی .
نقیبی
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
نقیبی. [ ن َ ] ( حامص ) ریاست. ( ناظم الاطباء ). || ( ص نسبی ) منسوب به نقیب.
نقیبی. [ ن َ ] ( اِخ ) محمد ( سیدمیر... )بن محمد لوحی حسینی موسوی سبزواری اصفهانی ، ملقب به مطهر و معروف به نقیبی. از علمای امامیه قرن یازدهم است. او راست : کفایةالمهتدی فی احوال المهدی. رجوع به ریحانة الادب ج 4 ص 233 و الذریعة ج 1 ص 421 شود.
نقیبی. [ ن َ ] ( اِخ ) محمد ( سیدمیر... )بن محمد لوحی حسینی موسوی سبزواری اصفهانی ، ملقب به مطهر و معروف به نقیبی. از علمای امامیه قرن یازدهم است. او راست : کفایةالمهتدی فی احوال المهدی. رجوع به ریحانة الادب ج 4 ص 233 و الذریعة ج 1 ص 421 شود.
نقیبی . [ ن َ ] (اِخ ) محمد (سیدمیر...)بن محمد لوحی حسینی موسوی سبزواری اصفهانی ، ملقب به مطهر و معروف به نقیبی . از علمای امامیه ٔ قرن یازدهم است . او راست : کفایةالمهتدی فی احوال المهدی . رجوع به ریحانة الادب ج 4 ص 233 و الذریعة ج 1 ص 421 شود.
نقیبی . [ ن َ ] (حامص ) ریاست . (ناظم الاطباء). || (ص نسبی ) منسوب به نقیب .
کلمات دیگر: