کلمه جو
صفحه اصلی

محوقه

لغت نامه دهخدا

( محوقة ) محوقة. [ م ِ وَ ق َ ] ( ع اِ ) مکنسه. جاروب. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ).

محوقة. [ م َ ق َ ] ( ع ص ) ارض محوقة؛ زمین کم نبات به جهت قلت باران. ( منتهی الارب ). زمین کم گیاه از کمی باران. ( ناظم الاطباء ).

محوقة. [ م َ ق َ ] (ع ص ) ارض محوقة؛ زمین کم نبات به جهت قلت باران . (منتهی الارب ). زمین کم گیاه از کمی باران . (ناظم الاطباء).


محوقة. [ م ِ وَ ق َ ] (ع اِ) مکنسه . جاروب . (آنندراج ) (منتهی الارب ).



کلمات دیگر: