چتربال سواری یا پاراگلایدینگ (به انگلیسی: Paragliding) یک ورزش تفریحی و رقابتی مخاطره آمیز است. در هنگام پرواز، خلبان آن پروازی با ویژگی هایی مثل سبک وزنی و پرواز آزاد را به طور همزمان با یک چتربال (به انگلیسی: Paraglider) که در واقع نوعی بادپر است تجربه می کند.خلبان چتربال در حال پرواز؛ قزوین، ایران خلبانان چتربال در حال پرواز؛ قزوین، ایران
پرواز می تواند به چند شکل آغاز شود. در روش اول خلبان با سرعت در جهت مخالف باد می دود و چتر را پشت سر خود می کشد. برخورد باد به زیر چتر آن را به اهتزاز درمی آورد و نهایتاً موجب به پرواز درآمدن خلبان می شود. اگر باد شدیدتر باشد گاهی خلبان ابتدا در جهت مخالف می ایستد (به اصطلاح ریورز یا ضربدری گفته می شود) تا باد چتربال را از زمین جدا کند و سپس برگشته و شروع به دویدن می کند تا از زمین جدا شود. این روش ها معمولاً در نواحی کوهستانی انجام می شود تا خلبان بتواند از تفاوت ارتفاعش با زمین پست تر نیز برای تداوم مدت پرواز استفاده کند.
در روش دوم که معمولاً در نواحی پست استفاده می شود، خلبان به کمک یک وسیله دیگر کشیده می شود تا به ارتفاع مناسب برسد (معمولاً زیر ۳۰۰۰ پا) و بعد خود را از طنابی که توسط آن کشیده شده جدا می کند و مستقلاً پرواز می کند.
خلبان چتربال در حال پرواز؛ قزوین، ایران
پرواز می تواند به چند شکل آغاز شود. در روش اول خلبان با سرعت در جهت مخالف باد می دود و چتر را پشت سر خود می کشد. برخورد باد به زیر چتر آن را به اهتزاز درمی آورد و نهایتاً موجب به پرواز درآمدن خلبان می شود. اگر باد شدیدتر باشد گاهی خلبان ابتدا در جهت مخالف می ایستد (به اصطلاح ریورز یا ضربدری گفته می شود) تا باد چتربال را از زمین جدا کند و سپس برگشته و شروع به دویدن می کند تا از زمین جدا شود. این روش ها معمولاً در نواحی کوهستانی انجام می شود تا خلبان بتواند از تفاوت ارتفاعش با زمین پست تر نیز برای تداوم مدت پرواز استفاده کند.
در روش دوم که معمولاً در نواحی پست استفاده می شود، خلبان به کمک یک وسیله دیگر کشیده می شود تا به ارتفاع مناسب برسد (معمولاً زیر ۳۰۰۰ پا) و بعد خود را از طنابی که توسط آن کشیده شده جدا می کند و مستقلاً پرواز می کند.
خلبان چتربال در حال پرواز؛ قزوین، ایران
wiki: پاراگلایدر