خنده تلخ
باد خنده
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
بادخنده. [ خ َ دَ / دِ ] ( اِ مرکب ) خنده تلخ. زهرخند. خنده بدرد :
یکی بادخنده بخندید شاه
نیابم همی اندر آن هیچ راه.
یکی بادخنده بخندید شاه
نیابم همی اندر آن هیچ راه.
دقیقی.
پیشنهاد کاربران
نارون
کلمات دیگر: