اوسامو دازای ( انگلیسی: Osamu Dazai؛ زاده ۱۹ ژوئن ۱۹۰۹ درگذشته ۱۳ ژوئن ۱۹۴۸�به علت خودکشی� ) یک نویسنده اهل ژاپن بود.
اوسامو دازای، از سرشناس ترین و اثرگذارترین نویسندگان ژاپنی است. بسیاری از نویسندگانی که اکنون بدل به نماد ادبیات و فرهنگ ژاپن شده اند، وامدار او هستند. دازای سال ۱۹۴۸ و در سن ۳۸ سالگی از دنیا رفت و علیرغم اهمیتی که در ادبیات معاصر ژاپن داشت، اما پیش از انتشار رمان �شایو� صرفاً یکی دو داستان کوتاه از او به فارسی منتشر شده بود.
خودکشی وی
آخرین مرحله خودکشی دازای �جوشی� نام داشت که در واقع یک خودکشی دونفره است که زوج ها انجام می دهند. در این روش زوجین همدیگر را به طنابی که سر آن به یک تیر چوبی اتصال دارد، بسته و هم زمان خود را داخل یک رودخانه خروشان می اندازند. دازای در سن جوانی این خودکشی را انجام می دهد، اما صرفاً خانم همراه او می میرد و دازای تا سال ها با عذاب وجدان حاصل از زنده ماندن خود، زندگی می کند، تا اینکه در نهایت در سن ۳۹ سالگی دوباره به همین روش خود را در رودخانه تاما می اندازد و اینبار او و خانم همراهش هر دو می میرند.
دازای از جمله نویسندگان جهان وطنی است و نگاهی مدرن تر نسبت به بقیه نویسندگان معاصر ژاپن دارد معدنی پور گفت: البته موضع دازای نسبت به مارکسیسم انتقادی است اما به هر حال همانقدر که دغدغه خیام را دارد، به مارکس هم فکر می کند و نگاهش به هیچ عوان ژاپنی صرف نیست. در فرهنگ ژاپن درخت گیلاس و شکوفه های گیلاس اهمیتی بسیاری دارد و ژاپنی ها آن را به نام ساکورا می خوانند و آثار زیادی حول آن خلق شده است. دازای در �نه آدمی� هم به شکوفه های گیلاس می پردازد اما نگاهش به این مفهوم اصلاً نوستالژیک و شاعرانه نیست.
اوسامو دازای، از سرشناس ترین و اثرگذارترین نویسندگان ژاپنی است. بسیاری از نویسندگانی که اکنون بدل به نماد ادبیات و فرهنگ ژاپن شده اند، وامدار او هستند. دازای سال ۱۹۴۸ و در سن ۳۸ سالگی از دنیا رفت و علیرغم اهمیتی که در ادبیات معاصر ژاپن داشت، اما پیش از انتشار رمان �شایو� صرفاً یکی دو داستان کوتاه از او به فارسی منتشر شده بود.
خودکشی وی
آخرین مرحله خودکشی دازای �جوشی� نام داشت که در واقع یک خودکشی دونفره است که زوج ها انجام می دهند. در این روش زوجین همدیگر را به طنابی که سر آن به یک تیر چوبی اتصال دارد، بسته و هم زمان خود را داخل یک رودخانه خروشان می اندازند. دازای در سن جوانی این خودکشی را انجام می دهد، اما صرفاً خانم همراه او می میرد و دازای تا سال ها با عذاب وجدان حاصل از زنده ماندن خود، زندگی می کند، تا اینکه در نهایت در سن ۳۹ سالگی دوباره به همین روش خود را در رودخانه تاما می اندازد و اینبار او و خانم همراهش هر دو می میرند.
دازای از جمله نویسندگان جهان وطنی است و نگاهی مدرن تر نسبت به بقیه نویسندگان معاصر ژاپن دارد معدنی پور گفت: البته موضع دازای نسبت به مارکسیسم انتقادی است اما به هر حال همانقدر که دغدغه خیام را دارد، به مارکس هم فکر می کند و نگاهش به هیچ عوان ژاپنی صرف نیست. در فرهنگ ژاپن درخت گیلاس و شکوفه های گیلاس اهمیتی بسیاری دارد و ژاپنی ها آن را به نام ساکورا می خوانند و آثار زیادی حول آن خلق شده است. دازای در �نه آدمی� هم به شکوفه های گیلاس می پردازد اما نگاهش به این مفهوم اصلاً نوستالژیک و شاعرانه نیست.