پاشلک

پاشلک به هریک از تقریباً ۲۰ گونه پرندگان آبچری که در سه سردهٔCoenocorypha ، Gallinago و Lymnocryptes قرار دارند و از خانوادهٔ آبچلیکیان می باشند گفته می شود. مشخصهٔ این پرندگان منقاری بلند و باریک است که به کمک آن در زمین های گلی به دنبال بی مهرگان می گردند و و پرهایی نقشدار که استتار خوبی را برای آنان فراهم می آورد.
Coenocorypha
گالیناگو
Lymnocryptes
پاشلک های Gallinago دارای پراکندگی جهانی هستند، پاشلک های کوچک محدود به آسیا و اروپا هستند و پاشلک های Coenocorypha را می توان تنها در نیوزیلند پیدا کرد.

پاشَلَک (snipe)
نوعی پرندۀ مرداب، از خانوادۀ آبچلیک، راستۀ آبچلیک سانان، و خویشاوند نزدیک ابیا. پاشلک با پاهای طویل و منقار مستقیمش به جست و جوی کرم ها، حشرات، و نرم تنان زمین های باتلاقی می پردازد. آشیانه اش را روی علف ها می سازد، و چهار تخم می گذارد. جیغ این پرنده شبیه صدای «سکاپ» است. در فصل تولیدمثل، پاشلک ها آواز طبل مانند، یا بع بع مانندی به هنگام فرود ایجاد می کنند. این پرنده با پرواز چلچله مانند و تیز خود هدفی بسیار مشکل برای شکار است.
گونه ها. گونه هایی که در بریتانیا یافت می شوند عبارت اند از پاشلک معمولی Gallinago gallinago با حدود ۲۵ سانتی متر طول، دارای خال های سیاه و قهوه ای، پاشلک کوچک Lymnocryptes minima، و پاشلک بزرگ Gallinago media به طول ۳۰ سانتی متر. پاشلک ویلسون Galinago delicata فراوان ترین گونه در ایالات متحده است. در ایران، چهار گونه پاشلک یافت می شود که با ۲۶ گونۀ دیگر، از جمله یک گونه ابیا، شش گونه گیلانشاه، نُه گونه آبچلیک، یک گونه سینگ گردان، هفت گونه تلیله، و دو گونه فالاروپ؛ مجموعاً ۳۰ گونۀ متفاوت خانوادۀ آبچلیک را تشکیل می دهند. اعضای این خانواده آب چرند. گیلانشاه حنایی هر سال ۳۰ هزار کیلومتر مهاجرت می کند.