بازار خودفروشی

بازار خودفروشی: رمانی بدون قهرمان (به انگلیسی: Vanity Fair: A Novel without a Hero) کتابی است از ویلیام تاکری نویسنده انگلیسی که برای اولین بار در سال ۱۸۴۷–۱۸۴۸ منشر شده است. این رمان یکی از بیست رمان بزرگ قرن نوزدهم است که سامرست موآم -داستان نویس و نمایشنامه نویس انگلیسی- برگزیده است.
۱۹۳۲: Vanity Fair به کارگردانی چستر فرانکلین محصول آمریکا
۱۹۳۵: بکی شارپ به کارگردانی روبن مامولیان محصول آمریکا
۱۹۷۶: Vanity Fair به کارگردانی ایگور ایلیسنکای و ماریته میات محصول شوروی
۲۰۰۴: Vanity Fair به کارگردانی میرا نایر محصول انگلستان و آمریکا
این رمان توسط دو نفر به فارسی ترجمه شده است. اولین ترجمه تحت عنوان «یاوه بازار» در سال ۱۳۳۴ توسط فرح یکرنگی (دواچی) و بنگاه ترجمه و نشر کتاب چاپ شده استدومین ترجمه تحت عنوان «بازار خودفروشی» (برگرفته از این بیت حافظ: در کوی ما شکسته دلی می خرند و بس/بازار خودفروشی از آن سوی دیگر است) توسط منوچهر بدیعی و نشر نیلوفر در سال ۱۳۶۸ منتشر شد. چاپ سوم نشر نیلوفر بعد از ۲۰ سال در سال ۱۳۸۹ موفق به اخذ مجوز تجدید چاپ شد و در سال ۱۳۹۳ وارد بازار کتاب شد.

بازارِ خودفروشی (Vanity Fair)
(با عنوان فرعی رمانی بی­ قهرمان) رمانی از ویلیام مِیک پیس تَکِری، به زبان انگلیسی، منتشرشده در ۱۸۴۸. داستان با دو طرح و توطئۀ نامرتبط به هم پیش می­ رود. ماجرای رب­کا (بِکی) شارپهیچ ربطی به ماجرای دوست دورۀ تحصیلش، املیا سدلی، ندارد، اما نویسنده این دو ماجرا را به موازات هم روایت می­ کند. بکی زنی فقیر است و چندان در قید و بند اخلاقیات نیست. هدف او رسیدن به ثروت و عشق است و در این راه از هیچ ترفندی فروگذار نمی­ کند. به عکس، املیای شریف و صادق، حتی پانزده سال پس از درگذشت نامزدش، به او وفادار می­ ماند و سرانجام با عاشق وفادار خود، دابین، پیوند زناشویی می­ بندد. بازار خودفروشی، که عنوان فرعی اش نمایانگر خصلت مبارزه جوی آن تواند بود، به ­رغم پیچیدگی و درازگویی های آن، از آثار مهم و تأثیرگذار قرن ۱۹ انگلستان به شمار می رود. نویسنده در ضدیّت با رمان­ های دورۀ ویکتوریایی، شخصیت­ هایی جاندار با تناقض­ هایی درونی آفریده است و به خلاف پیشینیان و حتی هم­ دوره­ های خود از پرداختن به خصایل و پیش داوری های اخلاقی پرهیز کرده است. این رمان به فارسی ترجمه شده است.