پارک ملی خجیر

پارک ملی خُجیر منطقه ای حفاظت شده در شرق تهران است که حدود ۱۰٬۰۱۳ هکتار وسعت داشته و از سال ۱۳۶۱ به عنوان پارک ملی تعیین شده است. خجیر بخشی از منطقه حفاظت شده جاجرود محسوب می شود که از حدود ۲۰۰ سال پیش به عنوان شکارگاه سلطنتی قرق شده و در واقع قدیمی ترین منطقه شکار ممنوع در کشور است. منطقه جاجرود از سال ۱۳۱۰ به طور رسمی «شکارگاه سلطنتی» تعیین شد و در سال ۱۳۵۸ از سوی شورای انقلاب به عنوان منطقه حفاظت شده اعلام شد.
پارک ملی خجیر در موقعیت جغرافیایی ۴۵ ۳۵ الی ۳۶ ۳۵ عرض شمالی و ۴۰ ۵۱ الی ۴۹ ۵۱ طول شرقی واقع شده است.
منطقه باغ شاد بخشی از پارک ملی خجیر به مساحت ۲۳۱۰ هکتار است. این منطقه در ۲۲ کیلومتری شرق تهران و در جنوب جاده هراز قرار دارد. از نظر موقعیت جغرافیایی در فاصله بین ۳۵o۳۶’۴۱” و ۳۵o۳۹’۳۳” عرض شمالی و ۵۱o۴۰’۲۹” و ۴۱o۴۶’۵۲” طول شرقی قرار گرفته است.
خجیر در نزدیکی دیگر منطقه ارزشمند طبیعی اطراف تهران یعنی پارک ملی سرخه حصار قرار دارد. با توجه به این همسایگی، خصوصیات طبیعی دو منطقه از جمله نوع جانوران و گیاهان شبیه به هم است، اما خجیر با توجه به فاصله بیشتری که از تهران دارد، دست نخورده تر و سالم تر مانده است.

پارک ملّی خُجیر
پارک ملّی خُجیر
واقع در حوالی تهران، در شرق پارک ملی سرخ حصار و حاشیۀ رودخانۀ جاجرود. ۱۵۷۰ هکتار مساحت دارد و قدیمی ترین منطقۀ حفاظت شده از ابتدای تأسیس سلسلۀ قاجار است. ورودی آن ابتدای جادۀ آبعلی است و از نقاط مسکونی قلعۀ خجیر، بارامیر، دهکدۀ زابلی ها و دهکدۀ ماملو تشکیل شده است. بخش های دیگر آن، درۀ تاک، درۀ زرد و گاوداری خجیر است. باغ قدیمی و پرچشمه و باصفای باغ شاه و کاخ کوچکی از دورۀ محمدرضا شاه پهلوی دیدنی های تاریخی آن را تشکیل می دهند. در بخشی از آن اسب پرورش داده می شود. نیز← پارک_ملی_سرخ_حصار