مهندسی اجتماعی

مهندسی اجتماعی سوء استفاده زیرکانه از تمایل طبیعی انسان به اعتماد کردن است، که به کمک مجموعه ای از تکنیک ها، فرد را به فاش کردن اطلاعات یا انجام کارهایی خاص متقاعد می کند.
داخلی
خارجی
مهاجم به جای استفاده از روش های معمول و مستقیم نفوذ جمع آوری اطلاعات و عبور از دیواره آتش برای دسترسی به سیستم های سازمان و پایگاه داده های آن، از مسیر انسان هایی که به این اطلاعات دسترسی دارند و با استفاده از تکنیک های فریفتن آنها، به جمع آوری اطلاعات در راستای دستیابی به خواسته های خود اقدام می کند.
حمله های مهندسی اجتماعی از دو ناحیه سرچشمه می گیرند:
سارا گارتنر در مقاله ای راجع به روش های دفاع در مقابل حملات مهندسی اجتماعی، اذعان کرد هر جرمی دارای الگوی متداولی می باشد. برای مهندسی اجتماعی نیز الگویی وجود دارد، که قابل تشخیص و قابل جلوگیری می باشد. این الگو به صورت چرخه ای در شکل نشان داده شده است.این چرخه شامل چهار مرحله، جمع آوری اطلاعات، برقراری ارتباطات بهره کشی و عمل و اجرا است، که مانند تکه های پازل به هم مرتبط و وابسته اند.

مهندسی اجتماعی (رایانه)(Social engineering)
مجموعه ای از روش ها جهت وادارساختن مردم به انجام عمل و یا فاش ساختن اطلاعات محرمانه، همانند سوءاستفاده از اطمینان اشخاص با یک حیله ساده. این اصطلاح به طور معمول در اغلب موارد (و نه همیشه) به استفاده از نیرنگ برای جمع آوری اطلاعات یا دسترسی به سیستم های رایانه ای اطلاق می گردد. در این روش شخص مهاجم معمولاً با قربانی خود به طور روبه رو مواجه نمی شود و سعی می کند با استفاده از سایر روش های ارتباطی با او در ارتباط قرار گیرد و اطلاعات را استخراج نماید.