یازیگ ها

یازیگ ها یا یازوگ ها نام یک قبیلهٔ کوچنشین است. آنها شاخه ای از سرمتی ها بودند که در پیرامون سال ۲۰۰ پیش از میلاد از آسیای میانه به استپ های اوکراین کنونی کوچیدند. زبان آنها یکی از زبان های ایرانی بوده است.
بطلمیوس گیتاشناس از ایشان به نام یازوگس متاناسته یاد می کند. آنها در آغاز در کنار دریای آزوف ساکن بودند ولی در آینده به سوی کرانه های دریای سیاه در جنوب باختری اوکراین پیشروی کردند. آنها به خدمت مهرداد ششم پادشاه پنتوس درآمدند و در جنگ با رومیان همراهیش نمودند. میان سال های ۷۸ تا ۷۶ پیش از میلاد رومیان برای گوشمالی ایشان بدانسوی دانوب لشکر کشیدند و کوشیدند تا ایشان را هراسان سازند.
در کرانه های دانوب دشمن اصلی رومیان داکی ها بودند. هنگامی که پادشاهی داکی رو به فروپاشی نهاد رومیان یازیگ ها را به جاگیر شدن در جلگه پانونیا انگیزاندند.
با چیرگی رومیان بر یازیگ ها ایشان به دو دستهٔ آزادگان و بندگان بخش شدند. بندگان که زیر فشار بودند در ۳۴ میلادی بر سروران شوریدند ولی با یاری که از بیرون رسید سرکوب شدند. در آینده رومیان کوشیدند تا بر ضد داکی ها از یازیگ ها یاری بگیرند، ولی یازیگ ها که همچنان کوچ نشین و گله دار مانده بودند تن به همکاری نمی دادند. در سال ۹۲ میلادی سرانجام یازیگ ها با سرمتی ها و کوادهای ژرمن همپیمان شدند و به پانونیای روم تاختند. یازیگ ها در ماه مه لژیون ۲۱ راپاکس را نابود کردند. جنگ میان ایشان و روم تا مرگ امپراتور دومیسین در ۹۶ میلادی دنباله داشت.