صحرا دشت
باداه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( باداة ) باداة. ( ع اِ ) صحرا. ( منتهی الارب ). صحرا و دشت. ( ناظم الاطباء ).
باداة. (ع اِ) صحرا. (منتهی الارب ). صحرا و دشت . (ناظم الاطباء).
کلمات دیگر:
باداة. (ع اِ) صحرا. (منتهی الارب ). صحرا و دشت . (ناظم الاطباء).