ازائ ساختن حوض را . جایگاهی که آب در حوض شود ساختن .
تأزیه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
تأزیة. [ ت َءْ ی َ ] (ع مص ) ازاء ساختن حوض را. (از اقرب الموارد) (قطر المحیط) (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). جایگاهی که آب در حوض شود ساختن . (تاج المصادر بیهقی ). رجوع به تَاءَزّی شود.
( تأزیة ) تأزیة. [ ت َءْ ی َ ] ( ع مص ) ازاء ساختن حوض را. ( از اقرب الموارد ) ( قطر المحیط ) ( از منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ). جایگاهی که آب در حوض شود ساختن. ( تاج المصادر بیهقی ). رجوع به تَاءَزّی شود.
کلمات دیگر: