( صفت ) پاک سرشت پاک نهاد .
پاک طبع
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
پاک طبع. [ طَ ] ( ص مرکب ) پاک سرشت. پاک نهاد :
خواجه سیّد ستوده هنر
خواجه پاک طبع پاکنژاد.
ای پاک اصل ای پاکرای ای پاک طبع ای پاکدین.
خواجه سیّد ستوده هنر
خواجه پاک طبع پاکنژاد.
فرخی.
ای نیکنام ای نیکخوی ای نیکدل ای نیکروی ای پاک اصل ای پاکرای ای پاک طبع ای پاکدین.
فرخی.
کلمات دیگر: