شخصی که بدیگران نصیحت کند
باد فوز
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
بادفوز. ( ص مرکب ) شخصی که به دیگران نصیحت کند و خود بر آن عمل نکند. ( آنندراج ). کسی که پند میدهد دیگران را ولی خودش غفلت دارد. ( ناظم الاطباء ). کسی که بقول خود عمل نکند :
پند خود هرگز نگیری ای خر کرسی نشین
وعظ تا چند میکنی ای بادفوز لاف زن ؟
پند خود هرگز نگیری ای خر کرسی نشین
وعظ تا چند میکنی ای بادفوز لاف زن ؟
نظمی هروی ( از شعوری ج 1 ورق 164 ).
کلمات دیگر: