پای به بند داشتن. [ ب ِ ب َ ت َ ] ( مص مرکب ) پای در بند داشتن. مُقیّد بودن. مغلول بودن : از اوئی [ از خرد ] به هر دو سرای ارجمندگسسته خرد پای دارد ببند.فردوسی.