دندان ریختن .
دندان فکندن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
دندان فکندن. [ دَ ف َ / ف ِ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) دندان ریختن :
چو تیغ او شکند شیر شرزه را چنگال
چو تیر او فکند پیل مست را دندان.
ماهی چرخ بفکند دندان
از نهنگ زبانور تیغش.
چو تیغ او شکند شیر شرزه را چنگال
چو تیر او فکند پیل مست را دندان.
امیرمعزی ( از آنندراج ).
|| فروریختن دندان ( از ترس ) : ماهی چرخ بفکند دندان
از نهنگ زبانور تیغش.
خاقانی.
کلمات دیگر: