شیرین باف نوعی قماش لطیف
شیرینه باف
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
شیرینه باف. [ ن َ / ن ِ ] ( ن مف مرکب ، اِ مرکب ) شیرین باف. نوعی قماش لطیف :
به یک شربتی گفت شیرینه باف
که نتوان ز حد برد دعوی و لاف.
به یک شربتی گفت شیرینه باف
که نتوان ز حد برد دعوی و لاف.
نظام قاری.
رجوع به شیرین باف شود.کلمات دیگر: