شیرین کلام شیرین زبان .
شیرین گفتار
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
شیرین گفتار. [ گ ُ ] ( ص مرکب ) شیرین کلام. شیرین زبان. ( ناظم الاطباء ) :
تا ز آئینه شبرنگ نیاید بیرون
متکلم نشود طوطی شیرین گفتار.
|| شیرین گفتار؛ ( اِ مرکب ) مقلوب گفتار شیرین :
اول دل من گرم همی داشتی و من
دل بر تو فروبسته بدان شیرین گفتار.
تا ز آئینه شبرنگ نیاید بیرون
متکلم نشود طوطی شیرین گفتار.
صائب ( از آنندراج ).
رجوع به مترادفات کلمه شود.|| شیرین گفتار؛ ( اِ مرکب ) مقلوب گفتار شیرین :
اول دل من گرم همی داشتی و من
دل بر تو فروبسته بدان شیرین گفتار.
فرخی.
رجوع به شیرین سخن ( اِ مرکب ) شود.کلمات دیگر: