فیبر کربن پلیمری تقویت شده (انگلیسی: Carbon-fiber-reinforced polymer) به گونه ای از فیبر کربن گفته می شود که با پلاستیک یا فیبر کربن الیاف ترموپلاستیک با نام های اختصاری بین المللی (CFRP, CFRTP, CRP) تولید می گردد، در فرایند تولید به تناوب حتی گاهی از کربن تنها یا فیبرهای پلیمری تقویت شده با (نام اختصاری FRP) هم استفاده می شود، به طور کلی این عنوان در مورد یک پلاستیک مخصوص تقویت شده با الیاف بسیار قوی و در عین حال سبک فیبرهای کربن کاربرد دارد، در کشورهای مشترک المنافع بریتانیا عنوان (فیبر به تنهایی و بدون کربن) رایج است.شرکت هواپیمایی فن ایر در ایرباس های مدل A350 از ۵۲٪ قطعات کامپوزیت کربنی استفاده می کند خودروی سیتروئن SM (en) در سال ۱۹۷۱ برندهٔ رالی مراکش (en) شد، این خودرو دارای چرخ های فیبر کربن بود خودروی مک لارن مدل F1 (en) اولین خودرویی بود که با بدنهٔ فیبر کربن در سال ۱۹۹۶ تولید شد قایق های تفریحی و ورزشی که به وسیلهٔ کولار و الیاف کربن تولید می شوند
گونه ای دیگر از این محصول با (نام اختصاری CFRPs) هزینهٔ بسیار بالایی برای تولید می طلبد اما با توجه به استحکام و وزن معقولی که نسبت به استحکامش دارد و همین طور در مبحث قدرت خاص (en) مورد بهره برداری می تواند قرار بگیرد که به عنوان مثال برنامه های هوافضا، مهندسی خودرو، وسایل ورزشی و تعداد فزاینده ای از دیگر برنامه های کاربردی مصرف کننده و فنی را می توان نام برد.
پلیمر اتصال اغلب یک رزین ترموستیک مانند اپوکسی است، اما گاهی اوقات دیگر از پلیمرهای گرماسخت یا ترموپلاستیک مانند پلی استر، وینیل استر و نایلون استفاده می شود. این ترکیب ممکن است علاوه بر الیاف کربن، آرمید (مثلاً کوولار، تارارون)، آلومینیوم، پلی اتیلن با وزن مولکولی بسیار بالا (UHMWPE) یا الیاف شیشه ای داشته باشد. خواص محصول CFRP نهایی همچنین می تواند توسط نوع افزودنی های معرفی شده به ماتریس اتصال (رزین) تحت تأثیر قرار گیرد. شایع ترین افزودنی سیلیس است، اما دیگر مواد افزودنی مانند لاستیک و نانولوله های کربنی می تواند مورد استفاده قرار گیرد. این ماده همچنین به عنوان پلیمر تقویت شده با گرافیت یا پلیمر تقویت شده با فیبر گرافیت نامیده می شود GFRP) کمتر رایج است، زیرا با پلیمرهای شیشه ای فیبر مواجه است).
CFRP مواد کامپوزیتی هستند. در این مورد کامپوزیت متشکل از دو بخش است: ماتریس و تقویت کننده.
گونه ای دیگر از این محصول با (نام اختصاری CFRPs) هزینهٔ بسیار بالایی برای تولید می طلبد اما با توجه به استحکام و وزن معقولی که نسبت به استحکامش دارد و همین طور در مبحث قدرت خاص (en) مورد بهره برداری می تواند قرار بگیرد که به عنوان مثال برنامه های هوافضا، مهندسی خودرو، وسایل ورزشی و تعداد فزاینده ای از دیگر برنامه های کاربردی مصرف کننده و فنی را می توان نام برد.
پلیمر اتصال اغلب یک رزین ترموستیک مانند اپوکسی است، اما گاهی اوقات دیگر از پلیمرهای گرماسخت یا ترموپلاستیک مانند پلی استر، وینیل استر و نایلون استفاده می شود. این ترکیب ممکن است علاوه بر الیاف کربن، آرمید (مثلاً کوولار، تارارون)، آلومینیوم، پلی اتیلن با وزن مولکولی بسیار بالا (UHMWPE) یا الیاف شیشه ای داشته باشد. خواص محصول CFRP نهایی همچنین می تواند توسط نوع افزودنی های معرفی شده به ماتریس اتصال (رزین) تحت تأثیر قرار گیرد. شایع ترین افزودنی سیلیس است، اما دیگر مواد افزودنی مانند لاستیک و نانولوله های کربنی می تواند مورد استفاده قرار گیرد. این ماده همچنین به عنوان پلیمر تقویت شده با گرافیت یا پلیمر تقویت شده با فیبر گرافیت نامیده می شود GFRP) کمتر رایج است، زیرا با پلیمرهای شیشه ای فیبر مواجه است).
CFRP مواد کامپوزیتی هستند. در این مورد کامپوزیت متشکل از دو بخش است: ماتریس و تقویت کننده.