گاه شماری سریانی

گاه شماری سریانی یا گاه شماری آشوری تقویمی شمسی است که تا اوایل قرن حاضر خورشیدی گاه در ایران نیز مورد استفاده بوده است. گرچه امروزه به کارگیری این ماه ها، به خصوص در زبان فارسی متروک گردیده است، امّا هنوز هم گاهی در نوشته های گذشتگان و میراث ادبی فارسی به اسامی این ماه ها برخورد می کنیم. به عنوان مثال، در کتاب معروف دعا موسوم به مفاتیح الجنان، اشارات متعددی به اسامی این ماه ها و آداب و مناسک مربوط به هریک شده است یا در کتاب های قدیمی تاریخ، زمان بسیاری وقایع بر حسب این ماه ها ثبت شده است. همچنین، شاعران بسیاری در توصیف طبیعت اشاراتی به این ماه ها داشته اند.نام این ماه ها هنوز در برخی کشورهای عربیِ خاورمیانه رایج است و کاربرد گاه شماری سریانی در کشورهای عراق و سوریه رواج دارد و نیز تقویم رسمی آسوریان جهان است.
تاریخِ تاریخ در ایران، دکتر رضا عبداللهی، تهران: امیرکبیر.
نام های این ماه ها و مطابقت هر یک با ماه های سال خورشیدی به قرار زیر بوده است. توضیح اینکه نخستین ماه این تقویم، یعنی ماه آذار، حدوداً یک هفته مانده به فروردین ماه خورشیدی آغاز می شود:
ابونصر فراهی در کتاب نصاب الصبیان اسامی ماه های سریانی را به این شکل به نظم درآورده است:
در ابیات شاعران گذشته بسیار اشاره به نام های سریانی موجود است که بیشتر جهت ارجاع به اوضاع جوی و اقلیمی سال است و نه زمان و ماه تقویمی.