پروتکل پیکربندی پویای میزبان (به انگلیسی: Dynamic Host Configuration Protocol یا DHCP)، پروتکلی است که توسط دستگاه های شبکه ای بکار می رود تا پارامترهای مختلف را که برای عملکرد برنامه های منابع گیر در IP (پروتکل اینترنت) ضروری می باشند، بدست آورد. با بکارگیری این پروتکل، حجم کار مدیریت سیستم به شدت کاهش می یابد و دستگاه ها می توانند با حداقل تنظیمات یا بدون تنظیمات دستی به شبکه افزوده شوند.
اکتشاف (DHCP Discovery)
پیشنهاد (DHCP Offer)
درخواست (DHCP Request)
تصدیق (DHCP Acknowledgement)
DHCP برای اولین بار در اکتبر سال ۱۹۹۳ به عنوان یک پروتکل (در RFC 1531)معرفی شد. در آن زمان DHCP به منزلهٔ گسترش پروتکل Bootstrap Protocol یا (BOOTP) در نظر گرفته می شد. ایده تغییر و گسترش پروتکل BOOTP این بود که این پروتکل نیازمند یک دخالت دستی برای اضافه کردن اطلاعات هر کاربر بود. همچنین این پروتکل مکانیزمی را برای استفاده دوباره از نشانی های IP را که استفاده نمی شوند ارائه نمی داد. این به منزله این بود که برای اتصال به اینترنت یک فرایند دستی نیاز بود.پروتکل BOOTP خودش نیز برای اولین بار در RFC951 تعریف گردید و به عنوان جایگزینی برای پروتکل RARP در نظر گفته شد. دلیل عمده جایگزینی BOOTP با RARP این بود که پروتکل RARP در لایه پیوند داده ای data link layer قرار داشت. این امر پیاده سازی و اجرا را بر روی پلتفرم های سرور مشکل می ساخت و نیازمند این بود که آن سرور در هر لایه ای از شبکه پاسخگو باشد. BOOTP نوآوری بدیعی را با نام relay agent معرفی کرد. طبق آن ارسال پاکت داده ای BOOTP در شبکه با مسیریابی استاندارد IP محیا شده بود و بنابراین سرور BOOTP مرکزی می توانست به سرویس گیرنده ها (کاربران) با تعداد زیادی IP Subnet سرویس ارائه دهد.
پروتکل DHCP (پروتکل پیکربندی پویای میزبان) روشی برای اداره کردن جایگزینیِ پارامتر شبکه، در یک سرور DHCP مستقل، یا گروهی از چنین سرورهایی است که به شیوه ای مقاوم در برابر اشکال چیده می شوند و با DHCP تکمیل شده اند؛ حتی در شبکه ای با چند ماشین سیستم DHCP مفید می باشد، زیرا یک ماشین توسط شبکه ای محلی و با کمی تلاش قابل افزودن می باشد.
حتی در سرورهایی که نشانی ها یشان به ندرت تغییر می کند، DHCP برای قرار دادن نشانی های آن ها توصیه می شود بنابراین اگر لازم باشد سرورها دوباره نشانی گذاری شوند (آراِف سی۲۰۷۱)، تغییرات باید در کمترین جاهای ممکن صورت گیرند. برای دستگاه هایی چون مسیر یاب ها و دیوارهای آتش نباید DHCP را بکار بریم، عاقلانه اینست که سرورهای TFTP و SSH را در دستگاهی مشابه که DHCP را اجرا می کند قرار دهیم تا مدیریت دوباره متمرکز شود.
اکتشاف (DHCP Discovery)
پیشنهاد (DHCP Offer)
درخواست (DHCP Request)
تصدیق (DHCP Acknowledgement)
DHCP برای اولین بار در اکتبر سال ۱۹۹۳ به عنوان یک پروتکل (در RFC 1531)معرفی شد. در آن زمان DHCP به منزلهٔ گسترش پروتکل Bootstrap Protocol یا (BOOTP) در نظر گرفته می شد. ایده تغییر و گسترش پروتکل BOOTP این بود که این پروتکل نیازمند یک دخالت دستی برای اضافه کردن اطلاعات هر کاربر بود. همچنین این پروتکل مکانیزمی را برای استفاده دوباره از نشانی های IP را که استفاده نمی شوند ارائه نمی داد. این به منزله این بود که برای اتصال به اینترنت یک فرایند دستی نیاز بود.پروتکل BOOTP خودش نیز برای اولین بار در RFC951 تعریف گردید و به عنوان جایگزینی برای پروتکل RARP در نظر گفته شد. دلیل عمده جایگزینی BOOTP با RARP این بود که پروتکل RARP در لایه پیوند داده ای data link layer قرار داشت. این امر پیاده سازی و اجرا را بر روی پلتفرم های سرور مشکل می ساخت و نیازمند این بود که آن سرور در هر لایه ای از شبکه پاسخگو باشد. BOOTP نوآوری بدیعی را با نام relay agent معرفی کرد. طبق آن ارسال پاکت داده ای BOOTP در شبکه با مسیریابی استاندارد IP محیا شده بود و بنابراین سرور BOOTP مرکزی می توانست به سرویس گیرنده ها (کاربران) با تعداد زیادی IP Subnet سرویس ارائه دهد.
پروتکل DHCP (پروتکل پیکربندی پویای میزبان) روشی برای اداره کردن جایگزینیِ پارامتر شبکه، در یک سرور DHCP مستقل، یا گروهی از چنین سرورهایی است که به شیوه ای مقاوم در برابر اشکال چیده می شوند و با DHCP تکمیل شده اند؛ حتی در شبکه ای با چند ماشین سیستم DHCP مفید می باشد، زیرا یک ماشین توسط شبکه ای محلی و با کمی تلاش قابل افزودن می باشد.
حتی در سرورهایی که نشانی ها یشان به ندرت تغییر می کند، DHCP برای قرار دادن نشانی های آن ها توصیه می شود بنابراین اگر لازم باشد سرورها دوباره نشانی گذاری شوند (آراِف سی۲۰۷۱)، تغییرات باید در کمترین جاهای ممکن صورت گیرند. برای دستگاه هایی چون مسیر یاب ها و دیوارهای آتش نباید DHCP را بکار بریم، عاقلانه اینست که سرورهای TFTP و SSH را در دستگاهی مشابه که DHCP را اجرا می کند قرار دهیم تا مدیریت دوباره متمرکز شود.