کلمه جو
صفحه اصلی

قران 15 38

دانشنامه عمومی

قرآن ۱۵ ۳۸. آیه ۳۸ سوره ۱۵ قرآن چنین است:
تفسیر نمونه، آن را روز پایان جهان می داند که همه موجودات می میرند و تنها ذات خداوند است که می ماند زیرا بنابر روایتی از جعفر صادق در تفسیر برهان، ابلیس مابین دو نفخه اول و دوم می میرد.
مجمع البیان، نیز وقت معلوم را آخرین روز تکلیف و نفخه اولی دانسته اند که همه خلایق می میرند.
علامه طباطبایی در المیزان می گوید: بسیار روشن به نظر می رسد که «یوم وقت معلوم» غیر از «یوم یبعثون» است؛ و معلوم می شود خدای تعالی دریغ ورزیده از اینکه او را تا قیامت مهلت دهد، و تا روز دیگری مهلت داده که قبل از روز قیامت است، همچنین در ذیل آیه ۳۸:۸۱ می گوید: آن روز آخرین روزی است که بشر به وسوسه های ابلیس، نافرمانی خدای را می کند و آن روز قبل از روز قیامت و بعث است.
تفسیر عیاشی از جعفر صادق نقل می کند که آن روزی است که قائم آل محمد گردن شیطان را می زند.
تفسیر شبر آن را نفخه اولی یا روز مرگ(اجل مسمی) ابلیس یا روز قیامت نام برده است.
إِلیَ یَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ
فولادوند: تا روز وقت معلوم.
طاهری: تا روز آن وقت مقرر.


کلمات دیگر: