عبدالکریم ابن ابی العوجا از زندیقان مشهور در عصر مهدی خلیفه عباسی(مهدی عباسی) بود.
دو قرن سکوت؛دکتر عبدالحسین زرینکوب، چاپ دوم،۱۳۳۶، انتشارات امیرکبیر صفحات ۲۵۹و۲۶۰
نام او در بیشترِ منابع « عبدالکریم » ذکر شده، ولی برخی از منابع او را به نام های دیگر ذکر کرده اند: در البدایة و النهایة نام او « محمّد » و در الفهرست « نعمان » آمده که احتمالا هر دو اشتباه است. بلاذری پدر او را نُوَیره می نامد که از بنی عمرو بن ثعلبة بن عامر بن ذُهْل بن ثعلبه بوده است. منابع موجود از زمان تولد و اوایل زندگی او سخن نگفته اند، ولی می توان گفت که او به خانوده ای بزرگ تعلق داشته و دایی مَعْن بن زائده شیبانی بوده است.
از زندگی وی اطلاعات چندانی در دست نیست.وی مدتی شاگرد حسن بصری بود، اما پس از چندی از وی جدا شد.
از آزادی نسبی در دوران خود استفاده کرد و به ترویج اندیشه هایش پرداخت، گفته شده است که مریدانی داشته است.
دو قرن سکوت؛دکتر عبدالحسین زرینکوب، چاپ دوم،۱۳۳۶، انتشارات امیرکبیر صفحات ۲۵۹و۲۶۰
نام او در بیشترِ منابع « عبدالکریم » ذکر شده، ولی برخی از منابع او را به نام های دیگر ذکر کرده اند: در البدایة و النهایة نام او « محمّد » و در الفهرست « نعمان » آمده که احتمالا هر دو اشتباه است. بلاذری پدر او را نُوَیره می نامد که از بنی عمرو بن ثعلبة بن عامر بن ذُهْل بن ثعلبه بوده است. منابع موجود از زمان تولد و اوایل زندگی او سخن نگفته اند، ولی می توان گفت که او به خانوده ای بزرگ تعلق داشته و دایی مَعْن بن زائده شیبانی بوده است.
از زندگی وی اطلاعات چندانی در دست نیست.وی مدتی شاگرد حسن بصری بود، اما پس از چندی از وی جدا شد.
از آزادی نسبی در دوران خود استفاده کرد و به ترویج اندیشه هایش پرداخت، گفته شده است که مریدانی داشته است.