خنده شیرین خنده شکرین
خنده ٔ خوش
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
خنده خوش. [ خ َ دَ / دِ ی ِ خوَش ْ / خُش ْ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) خنده شیرین. خنده شکرین :
خنده خوش زآن نزدی شکرش
تا نبردآب صدف گوهرش.
خنده خوش زآن نزدی شکرش
تا نبردآب صدف گوهرش.
نظامی.
کلمات دیگر: