کلمه جو
صفحه اصلی

خنجه

فرهنگ فارسی

( اسم ) ۱ - آوازی که بوقت جماع از بینی و گلو بر آید . ۲ - شادی خوشی .
تمر هندی

لغت نامه دهخدا

خنجه. [ خ َ / خ ُ ج َ / ج ِ ] ( اِ ) آوازی که هنگام مجامعت بخصوص نزدیک به انزال از بینی آدمی برمی آید و خنج خنج نیز گویند. ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ).

خنجه. [ خ َ ج َ / ج ِ ] ( اِ ) تمر هندی. ( یادداشت بخط مؤلف ). رجوع به تمر هندی شود :
کفش صندول و مهبل... زنش
هردو گوژند و هر دو ناهموار
هیچ کس را گناه نیست درین
که برد جمله را همی از کار
این یکی را بخنجه و خفتن
وآن دگررا بلنجه و رفتار.
لبیبی.
گر خنجه کند عذرا بر مامچه لم.
عسجدی ( از فرهنگ اسدی چاپی ).

خنجه . [ خ َ / خ ُ ج َ / ج ِ ] (اِ) آوازی که هنگام مجامعت بخصوص نزدیک به انزال از بینی آدمی برمی آید و خنج خنج نیز گویند. (ناظم الاطباء) (آنندراج ).


خنجه . [ خ َ ج َ / ج ِ ] (اِ) تمر هندی . (یادداشت بخط مؤلف ). رجوع به تمر هندی شود :
کفش صندول و مهبل ... زنش
هردو گوژند و هر دو ناهموار
هیچ کس را گناه نیست درین
که برد جمله را همی از کار
این یکی را بخنجه و خفتن
وآن دگررا بلنجه و رفتار.

لبیبی .


گر خنجه کند عذرا بر مامچه لم .

عسجدی (از فرهنگ اسدی چاپی ).




کلمات دیگر: