<div class="boxBd">خنده گاه. [ خ َ دَ / دِ ] ( اِ مرکب ) کنایه از لب و دهان معشوق. ( آنندراج ) : <br>که مهر از خنده گاه شیشه بردار<br>ز ابر خشک لعل تر فروبار.<div class="au">حکیم زلالی ( از آنندراج ).</div>فکرت او خنده گاه دوست را ماند بدانک <br>چون خلیل از نار گلبرگ رطیبش یافتم.<div class="au">خاقانی.</div></div>

خنده گاه. [ خ َ دَ / دِ ] ( اِ مرکب ) کنایه از لب و دهان معشوق. ( آنندراج ) : که مهر از خنده گاه شیشه بردار ز ابر خشک لعل تر فروبار. حکیم زلالی ( از آنندراج ). فکرت او خنده گاه دوست را ماند بدانک چون خلیل از نار گلبرگ رطیبش یافتم. خاقانی.

لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd">کنایه از لب و دهان معشوق</div>

کنایه از لب و دهان معشوق

خنده گاه

فرهنگ فارسی

لغت نامه دهخدا