جمع خانز
خنز
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
خنز. [ خ َ ن َ ] ( ع مص ) متغیر گردیدن و بوی گرفتن گوشت. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس )( از لسان العرب ). منه : خنز اللحم خنوزاً و خنزاً.
خنز. [ خ َ ن َ / ن ِ ] ( ع ص ) گوشت بوی گرفته فاسدشده. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ). منه : لحم خنز. || جوز خنز؛ گوز دژن. ( مهذب الاسماء ).
خنز. [ خ ُن ْ ن َ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ خانز. ( منتهی الارب ). رجوع به خانز شود.
خنز. [ خ َ ن َ / ن ِ ] ( ع ص ) گوشت بوی گرفته فاسدشده. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ). منه : لحم خنز. || جوز خنز؛ گوز دژن. ( مهذب الاسماء ).
خنز. [ خ ُن ْ ن َ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ خانز. ( منتهی الارب ). رجوع به خانز شود.
خنز. [ خ َ ن َ ] (ع مص ) متغیر گردیدن و بوی گرفتن گوشت . (منتهی الارب ) (از تاج العروس )(از لسان العرب ). منه : خنز اللحم خنوزاً و خنزاً.
خنز. [ خ َ ن َ / ن ِ ] (ع ص ) گوشت بوی گرفته ٔ فاسدشده . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). منه : لحم خنز. || جوز خنز؛ گوز دژن . (مهذب الاسماء).
خنز. [ خ ُن ْ ن َ ] (ع ص ، اِ) ج ِ خانز. (منتهی الارب ). رجوع به خانز شود.
کلمات دیگر: