منظم کردن یا بنظم در آوردن .
برشته کشیدن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
برشته کشیدن. [ ب ِ رِ ت َ / ت ِ ک َ / ک ِ دَ ]( مص مرکب ) منظم کردن. منظم ساختن. || بنظم درآوردن. بند کردن ، چنانکه دانه های جواهر در گردن بند یا تسبیح :
ز عمر بهره همین گشت مر مرا که بشعر
برشته میکشم این زر و در و مرجان را.
- || منظم ساختن. منظم گرداندن. تنظیم کردن. برشته کشیدن. تعکیف. ( منتهی الارب ).
ز عمر بهره همین گشت مر مرا که بشعر
برشته میکشم این زر و در و مرجان را.
ناصرخسرو.
- برشته نظم کشیدن ؛ نظم کردن. سرودن. شعر گفتن. منظوم ساختن.- || منظم ساختن. منظم گرداندن. تنظیم کردن. برشته کشیدن. تعکیف. ( منتهی الارب ).
کلمات دیگر: