تضریة. [ ت َ ی َ ] (ع مص ) برآغالانیدن کسی را به چیزی و حریص کردن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || تافتن کناره ٔ جوال یا خرجین . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
تضریه
لغت نامه دهخدا
( تضریة ) تضریة. [ ت َ ی َ ] ( ع مص ) برآغالانیدن کسی را به چیزی و حریص کردن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || تافتن کناره جوال یا خرجین. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).
کلمات دیگر: