شیخ عبدالنبی نوری

شیخ عبدالنبی نوری حکیم، عالم، محقق و مجتهد ایرانی قرن چهاردهم بود.
حاشیه بر مطول.
حاشیه بر رسایل شیخ انصاری.
حاشیه بر الاسفار الاربعه ملاصدرا.
شرح قواعدالاحکام.
رساله علمیه.
عبدالنبی نوری در سال ۱۲۵۴قمری در روستای سراسب شهرستان نور دیده به جهان گشود. پدرش ملامهدی قبل از تولد او و مادرش در پنج سالگی درگذشت.
عبدالنبی تحصیلات مقدماتی را از ملااسماعیل و حاج میرزا محمد تنکابنی آموخت. سپس به روستای بالرود مهاجرت کرد و پنج سال در حوزه درس خواند. سپس برای تحصیل به شهرستان آمل و بابل مهاجرت کرد و پس از آن برای تحصیل بیشتر به تهران مراجعت کرد.
سرانجام شیخ عبدالنبی نوری در ۲۰ محرم ۱۳۴۴ قمری درگذشت. آرامگاه او حرم عبدالعظیم حسنی می باشد.

[ویکی اهل البیت] مرحوم حاج شیخ عبد النبی نوری یکی از آیات بزرگ و مراجع تهران در قرن اخیر بود، آیت الله نوری دانشمندی حکیم، عالمی فقیه، محققی اصولی، مجتهدی جامع علوم عقلی و نقلی بود.
آیت الله نوری سالها در عتبات از محضر اساتید مختلف مخصوصا میرزای بزرگ بهره مند بود و بعد از پایان درس اجتهاد به درخواست مسلمانان تهران سالها در این استان (در دو محل) به ترویج و تدریس اشتغال داشت. معظم له در خیبان سیروس نزدیک سرچشمه در مسجدی که به نام خود او بود مدتها ملجأ و پناه شیعیان تهران بود و آن مسجد پایگاهی از نشر حقایق اسلامی و معارف دینی و کتب مذهبی بود. مرحوم نوری در هشتم محرم 1344 دار فانی را وداع نمود و با تجلیل و احترام فراوان در کنار حضرت عبد العظیم حسنی علیه السلام (در مقبره آقای کنی) مدفون شد و آقازاده او حجت الاسلام بهاء الدین نوری وارث علوم پدر گردید.