پشت قفا
هیزه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
هیزه. [ زَ / زِ ] ( اِ ) پشت. قفا. ( یادداشت مرحوم دهخدا ). مرحوم ادیب پیشاوری میفرمودند هیزه در نواحی پیشاور به معنی پشت و قفا است و کلمه حیز به معنی اهریمنی آن نیز از اینجا است و لفظ هیره یا حیره شعر نصاب الصبیان را نیز همین کلمه میدانستند:
ریه شش قفا حیره و وجه روی
فخذ ران عقب پاشنه رجل پای.
ریه شش قفا حیره و وجه روی
فخذ ران عقب پاشنه رجل پای.
( از یادداشت مرحوم دهخدا ).
گویش بختیاری
اسهال و استفراغ ناشى از پرخورى.
واژه نامه بختیاریکا
( هیزه + ) امتلای معده
کلمات دیگر: