( اسم ) گوش و حوالی آن .
گل و گوش
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
گل و گوش. [ گ َ ل ُ ] ( اِ مرکب ، از اتباع ) سر و گوش.
- دست به گل و گوش کسی کشیدن ؛ نوازش دادن یا ملاعبه.
- دست به گل و گوش کسی کشیدن ؛ نوازش دادن یا ملاعبه.
واژه نامه بختیاریکا
( گُل و گوش ) ( تم ) ؛ ناحیه اطراف گوش؛ سر
کلمات دیگر: