بویین و میاندشت

بوئین میاندشت شهری گرجی نشین در استان اصفهان ایران است.
مولیانی، سعید. جایگاه گرجی ها در تاریخ و فرهنگ و تمدن ایران. اصفهان: یکتا، ۱۳۷۹ شابک ‎۹۶۴-۷۰۱۶-۲۶-۳. خانهٔ کتاب.
رحیمی، ملک محمد. «گرجی های ایران». اصفهان:یکتا، ۱۳۷۹.
سپیانی، محمد. «ایرانیان گرجی». اصفهان: کتاب فروشی آرش، ۱۳۵۸.
دلاواله، پیترو. «سفرنامه پیترو دلاواله». ترجمه شعاع الدین شفا. تهران: ۱۳۴۸.
میرمحمدی، حمیدرضا. «جغرافیای تاریخی فریدن». خوانسار: ارمغان قلم، ۱۳۷۹.
مرکز آمار ایران، سرشماری عمومی نفوس و مسکن، مهرماه ۱۳۷۰، فریدن، نتایج تفصیلی ۳–۱۲۹
محتاط، محمدرضا (۱۳۶۸). سیمای اراک:جامعه شناسی شهری. تهران: انتشارات آگاه.
این شهر مرکز شهرستان بوئین میاندشت است و بر اساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۹۵، جمعیت آن ۹٬۸۸۹ نفر (۳٬۱۳۷خانوار) بوده است.
این شهر متشکل از محله های بوئین، میاندشت، و ششجوان* بوده و از شمال به روستای ازناوله از جنوب به روستای داشکسن، از شرق به روستای معصوم آباد و از غرب به شهر افوس منتهی می شود.
هستهٔ اولیه شهر از دو مکان جغرافیایی ۱.بویین و ۲.میاندشت تشکیل شده است، که بنیادگذاران هر دو، از گرجی های زمان شاه عباس اول هستند که توسط خود او از گرجستان به ایران تبعید شدند و به دستور او عده ای از جنگاوران آن ها جهت حفظ منطقهٔ فریدن و همچنین پایتخت (اصفهان) از حملات بیگانگان در فریدن ساکن شدند.

بوئین و میاندَشت
شهری در استان اصفهان، شهرستان داران، و مرکز اداری بخش بوئین و میاندشت. با ارتفاع ۲,۴۱۰ متر، در منطقه ای کوهستانی، در ۱۴۸کیلومتری غرب شمالی اصفهان و ۲۶کیلومتری غرب شمالی داران، سر راه اصفهان به خرم آباد، قرار دارد. اقلیم آن سرد و از نظر بارندگی جزء نواحی نیمه خشک و جمعیت آن ۱۰,۴۷۹نفر است (۱۳۸۵). این شهر، که از دو آبادی مجاور هم به نام بوئین و میاندشت تشکیل شده، از مرتفع ترین شهرهای ایران است.