ویسپوبیش

ویسپوبیش نام درختی اساطیری در اسطوره های ایرانی است.
تَنکلوشا، از مؤلفی ناشناخته، مقدمه و تصحیح رحیم رضازاده ملک، تهران: میراث مکتوب، ۱۳۸۴، صفحات یک صد و بیست تا یک صد و بیست و پنج.
L’archange empourpré, quinze traités et récits mystiques traduits du persan et de l’arabe, présentés et annotés par Henry Corbin, Fayard, 1976.
این درخت در دریای فراخ کرت قرار دارد و آشیانهٔ سیمرغ افسانه ای بر آن است. نام ویسپوبیش در پارسی میانه به معنای «درمان همهٔ دردها» است و در کتاب اوستا آمده که همهٔ داروهای درمان بخش و همچنین تخم همهٔ گیاهان بر ویسپوبیش نهاده شده است. از این رو نام دیگر این درخت، در پارسی میانه، «ون جد بیش وس تخمگ» به معنی «اندوه زدای بسیارتخمه» است. واژهٔ ویسپوبیش به معنی ویسپو (همه)+ بیش (درد) است.
در مینوی خرد آمده که هرگاه سیمرغ از ویسپوبیش برخیزد هزار شاخه از آن درخت برویَد و چون بنشیند هزار شاخه از آن بشکند و تخم آن پراکنده شود.
در بندهشن آمده که تخم های موجود بر فراز ویسپوبیش را گاو یکتا آفریده و هر سال سیمرغ همهٔ آن تخم ها را از آن درخت می ریزد، در آن آب می آمیزد، هنگامی که تیشتر آب دریای فراخ کرت را برمی گیرد تخم های گیاهان را با خود به آسمان می برد و سپس بر روی همهٔ زمین می باراند.